ЖЕҢІС КҮНІ ЖӘНЕ БІЗДІҢ ЖЕҢІМПАЗДАРДЫҢ ОЛАР ТУРАЛЫ ЕСКЕ АЛУЫ

ЖЕҢІС КҮНІ ЖӘНЕ БІЗДІҢ ЖЕҢІМПАЗДАРДЫҢ ОЛАР ТУРАЛЫ ЕСКЕ АЛУЫ

9 мамыр – бұл күн  Кеңес Одағының құрамындағы біздің елге жеңіс әкелген  біздің отандастарымыздың ерліктерін және Ұлы Отан соғысы туралы Еске алатын Күн. Бұл  күні біз өзіміздің ата-апаларымызды, ана-әкелерімізді, кейбіреулері ата-әжелерін ерекше еске аламыз.

Түсіну және есте сақтау – бұл осы ұрпаққа әзірге көп уақытқа дейін беретін кішкентай  бөлік.

Эпидемиология кафедрасының профессоры, м.ғ.д. Нажмеденова Алтын Габдрешқызының әкесін еске алуы

 

Көктем келді жарқырап! Табиғат әр түрлі бояумен таңғалдырады,  күлімсіреген қазақстандықтың беттерінде  бақыт безендірі сезінеді. Алматы  қаласы – әлемдегі ең  тамаша қала.  Совет халықтың Ұлы Отан соғысының жеңісінің 70 жылдығы — 2015 жылдың 9 мамыр жақындап келеді. Көңіліміз мейрамға дайындықпен бақытқа бөленеді. Қазақ халқы  егеменді, бейбітті мемлекетте тұрады, кейбір әлемдегі елдерде  болып жатқан соғыстан, олардың зардаптарынан аулақ, ашық аспан астында.  Осы бақытқа — бейбіт аспанды бізге ата – аналарымыз 1941-1945 жылдар арасындағы Ұлы Отан соғысын жеңіп жеткізді. Солардың бірі — менің әкем  Ғабдреш Утеғұлов, 1915 жылы туылған. Ол 1941 жылы соғыс майданына шақырылған, басында Стерлитамак училищесінде  пулеметшіге  дайындалған. Лейтенант атағы беріліп,  Сталинград шайкасына қатысқан, взводты басқарған. Сталинград шайқасында оның 15 туған-туысқан аға-інілілері  соғысқан.  Солардан бірі менің әкем шайқастан тірі қалған. Содан кейін ол әрі қарай батысқа соғысқа кетіп, Белоруссия мемлекетін фашизмнен босатуға  қатысқан. Сол майданда әкем өзінің пулеметінен  жаудың барлау ұшағын атып түсірген. Осы ерлігі үшін «Красная звезда» орденімен марапатталады. Сол аймақта  1944 жылы Минск қаласының төңірегінде  жауырынына оқпен жарақат алған. Операцияны әскери дәрігерлер далалық госпитальда жасағанда, ауырғанын басатын дәрілер болмаған. Соған шыдап әкеме операцияда оқты жауырынымен бірге алып тастаған. Содан кейін әкем Ұлы Отан Соғысын 2 топ мүгедектігі тағайындалып майданнан еліне қайтарылған. Соғыс жылдарынан кейін Батыс Қазақстан Совет Одағының Коммунистік партиясының райондық және облыстық комитеттерінде жұмыс істеген. Менің әкем  6 ұл және 2 қыз тәрбиелеп, барлығына жоғарғы білімді маман, үйленіп тәрбиелі адам  болуларына көмектесті. Менің әкем  бақытты әке,  бақытты ата ретінде 23 немере сүйді. Ол жиі-жиі Минскде, Мәскеуде соғысқа қатысқан майдандастарымен кездесетін.  1995 жылы 9 мамырда менің әкем Ұлы Отан соғысының жеңісінің 50 жылдығын өзінің бақытты отбасымен тойлады. Сол жылы ол Қазақстан республикасының президенті Н.А Назарбаевтың Құрметті грамотасымен марапаталды.  Анам – Утегулова Маржанмен әкем 50 жылдық алтын тойларын мерекелеп, 57 жыл бірге тату-тәтті өмір сүрген. Анам – Ұлы Отан соғысы кезенінде еңбек майданының қатысушы болған. Еліне аңыз болған ата-анама үлкен шаңырақ атынан – балаларынан, немере-шөберелерінен алғыс айту, біздің өмірімізде өшпес із қалдырғандарының айкындығы.

 

Менің арғы атам Ұлы Отан соғысының қахарманы!  ҚазҰМУның медициналық және профилактикалық іс факультетінің Орлова Анастасия студенттің еске салуы

9 мамыр Жеңіс күні  – біздің отбасымызда менің  әкемнің атасын еске алумен байланысты. Менің атамның айтуынша оның атасы  Асулгареев Ханиф Камаевич 1904 жылы дүниеге келген. 1935 жылдың өзінде ол кісі кәсіби әскери адам болған (шахтада жұмыс істеген, сосын әскери училищені бітірген), 2 соғысқа қатысқан: финналар соғысы (1939-1940 жж) және Ұлы Отан соғысына қатысқан. Көптеген медалдармен, ордендармен марапатталаған, солардың ішінде «Қызыл жұлдыз» ордені менің  есімде сақталған. Менің атамның әкесінің отбасы Ригадан Алматыға  эвакуацияға аударылған.  Сонымен 1943 ж желтоқсан айында әкесі Алма-Атаға бір аптаға демалысқа келген және  майданнан өзімен бірге  біздің  аш қалғанымызды біліп сыйлыққа кептірілген нан әкелген. Қаңтар айында Москваға  майдан шебін бөлуге байланысты барған,  әскери академияда қалу ұсынысынан бас тартып майданға шыққан. Сол кезде солай айтыпты «Академия жеңістен кейін болады». Бірақ 1944 жылдың 9 ақпаныңда атамның әкісі Витебск (Белоруссия) қайтыс болды,  дивизия командирінің орынбасары,  полковник атағында. Менің атамның атасы ерлікпен қаза тауып «Матросы» ауылының маңында жерленген. Балалық шағымда атамның әкесі туралы естеліктерді  естуден шаршамайтынмын, мен бәріміздің біздің бақытымыз, бейбітшілік заманымыз үшін күрескен адамдарды біліп, ұмытпай  есте сақтағанымызды қалаймын. Менің атамның атасында ұмытпаңдар!

Кафедра менгерушы:                                                                  Саттаров А.И.

Профессор, м.ғ.д.

Исполнитель:                                                                             Искакова Ф.А.